สิงหาคม 23, 2009

ความทึมเทาของเปลือกสีหม่น

ใครบางคนผู้นั้น

เร้นกายในเงามืด

ซ่อนเนื้อในไว้หลังฉาก

ปกคลุมสิ่งโสมมด้วยผิวผ่องใส

ภายนอกคือรอยยิ้มแสนจอมปลอม

ภายในคือตุ่มหนองแสนเน่าเฟะ

รอวันน้ำเหลืองสาดกระเซ็น

สิ่งที่หลงเหลืออยู่ภายในคือความลวงหลอก

ความลวงหลอกที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่เว้น

ดั่งเนื้อร้ายที่กัดกินสู้เนื้อใน

ลุกลามแพร่กระจายดั่งไฟพิโรธ

แผดเผาวอดวาย มลายสิ้น

เหลือไว้พียง ผงธุลีในสายลม

หรือทั้งหมดคือมายาภาพ

แท้จริงแล้ว สิ่งใดจริง สิ่งใดลวง

ใครเล่าจะตอบได้

ฤ ทั้งหมดคือสิ่งลวงตา

ฤ วันวานไม่เคยมีอยู่จริง

ฤ อนาคตเป็นเพียงคำปลอบใจ

ฤ ทั้งหมด เป็นแค่ฉากที่ข้ากำหนดมันขึ้น เพื่อดับชีวิตตัวข้าเอง

ฤ กลับเป็นตัวข้านั้นเองที่แสน …ว่างเปล่า…